Projekty

W poniedziałek 5 maja Juliette Jamin, wolontariuszka Europejskiego Korpusu Solidarności, zabrała seniorów z Dziennego Domu Pomocy w wyjątkową podróż po swojej ojczyźnie.

Było to możliwe za sprawą przebogatej prezentacji multimedialnej i ciekawych opowieści przygotowanych przez Francuzkę. Juliette scharakteryzowała każdy region Francji, pokazywała na zdjęciach i opisywała pokrótce tradycyjne potrawy, stroje ludowe i zabytki w odniesieniu do poszczególnych części swojego kraju. W bardzo jasny sposób przedstawiła również geografię Francji opowiadając o jej górach, rzekach i wyspach.

Trzeba przyznać, że uczestnicy zajęć w Dziennym Domu Pomocy zobaczyli wiele fotografii obrazujących piękno Francji i usłyszeli z ust rodowitej Francuzki niejedną ciekawostkę, która przybliżyła im ten niezwykły kraj.

Juliette spędzi z nami jeszcze prawie dwa miesiące. Na pewno w tym czasie przygotuje dla seniorów i dzieci nowe atrakcje. Nie możemy się doczekać kolejnych pomysłów naszej francuskiej Przyjaciółki.

Dariusz Bugajski

Sekcja Profilaktyki Uzależnień i Animacji Społecznej

Wolontariuszka Europejskiego Korpusu Solidarności, Juliette Jamin, po powrocie z Francji, w której przebywała na przerwie świątecznej, postanowiła zrobić seniorom miłą niespodziankę. W dwóch placówkach, Dziennym Domu Pomocy i Dziennym Domu „Senior-WIGOR”, Juliette przedstawiła uczestnikom zajęć i kadrze prawdziwą francuską tradycję kulinarną związaną z dniem 6 stycznia, a więc uroczystością Objawienia Pańskiego. We Francji, w nawiązaniu do Ewangelii, która mówi o odwiedzinach Dzieciątka Jezus przez mędrców (królów) ze Wschodu, wypieka się specjalne ciasto. Jego nazwa to „Galette des Rois” [wym. galet de rua], co po polsku, w dosłownym tłumaczeniu, oznacza „Ciasto królów”.

Początki tej tradycji sięgają XIV wieku, kiedy to na pamiątkę Epifanii pieczono ciasto, a w jego wnętrzu umieszczano jedno ziarno bobu (fr. fève). Osoba, która w swoim kawałku natrafiła na bób zostawała królem lub królową, otrzymywała koronę i w ciągu tego dnia przysługiwały jej różne przywileje. Z czasem bób został zastąpiony porcelanową figurką Dzieciątka Jezus, a obecnie wygląd fèves zależy już w pełni od pomysłowości pieczącego. Najczęściej nawiązują one do postaci z filmów lub bajek, do symboli narodowych lub regionalnych albo do innych motywów zaczerpniętych z kultury popularnej.

Seniorzy i pracownicy bardzo ucieszyli się widząc ciasto, a jeszcze większą radość sprawiło im zjedzenie pysznego wypieku. W trakcie jedzenia wszyscy zastanawiali się, w czyim kawałku znajduje się figurka. Już po chwili słychać było pierwsze „Ja mam”. Łącznie w swarzędzkich Galette des Rois ukrytych było pięć figurek, przywiezionych przez Juliette z jej domu. A zatem pięć osób zdobyło korony (przygotowane w mgnieniu oka przez wolontariuszkę). Królowymi zostały: Maria (uczestniczka DD „Senior Wigor”) oraz Paulina (pracowniczka DD „Senior Wigor”), natomiast królami zostali: Antoni (uczestnik DDP), Dariusz (pracownik CUS) i Radosław (uczestnik DD „Senior Wigor”).

Juliette powiedziała nam, że we Francji istnieje mnóstwo przepisów na Galette des Rois – wszystko zależy od tego, w jakim regionie kraju się znajdujemy. Poniżej przedstawiamy Państwu przepis, który napisała nam sama Juliette pochodząca z Villedieu-la-Blouère, a więc z zachodniej Francji:

Do zrobienia ciasta będziemy potrzebować: odrobinę świeżej śmietany, 100 g cukru pudru, 75 g masła, dwa ciasta francuskie, dżem malinowy, 150 g proszku migdałowego (mogą też być migdały pokrojone i rozdrobnione) oraz 2 jajka. Pierwszym krokiem jest zmieszanie proszku migdałowego, roztopionego masła, jajek i śmietanki. Musimy wszystko dobrze wymieszać, aby uzyskać gładką, jednolitą masę. Następnie rozkładamy w blasze (lub naczyniu żaroodpornym) pierwsze ciasto francuskie. Na wierzchu rozprowadzamy dżem malinowy, a następnie masę kremową. Na to wszystko kładziemy drugie ciasto francuskie. Następnie rączką widelca dociskamy ciasto dookoła, tak żeby zlepić ze sobą brzegi jednego i drugiego ciasta. Można na nim również narysować ładny rysunek, na przykład gwiazdę, jednak należy uważać, aby nie przekłuć ciasta. Ostatnim krokiem jest pociągnięcie ciasta żółtkiem, żeby się zarumieniło. Teraz już wystarczy piec ciasto przez 30 minut w temperaturze 210°C. Życzę smacznego. Bon appétit!

Dariusz Bugajski i Juliette Jamin

CUS Swarzędz

Chciałabym opowiedzieć Wam o tym, jak przeżywam Święta we Francji. Dla nas ten czas to przede wszystkim świetna okazja, żeby spotkać się z całą rodziną – dlatego zawsze mamy zaplanowanych co najmniej kilka wizyt.

Jeszcze przed Bożym Narodzeniem uwielbiam odwiedzać z moimi bliskimi jarmarki świąteczne. Moje miasto, Villedieu-la-Blouère, organizuje taki jarmark każdego roku w weekend poprzedzający Święta. Wtedy wszystkie stowarzyszenia z Villedieu mają swoje stanowiska, w których proponują ludziom różne produkty albo zajęcia. Jest tu także wielu lokalnych sprzedawców rzemieślniczych, stoisko z jedzeniem i bar. Na zakończenie weekendu targowego odbywa się pokaz pięknych fajerwerków. Dla mnie i moich najbliższych stanowi on bardzo dobry początek świętowania Bożego Narodzenia.

Wieczór 24 grudnia spędzam z mamą, tatą, bratem i siostrą. Zapraszamy do siebie również babcię i dziadka. Każdego roku podczas Wigilii nie może zabraknąć półmiska z owocami morza, tacy z serami oraz Bûche de Noël („bożonarodzeniowego polana”) – tradycyjnego ciasta w kształcie rolady przypominającego swoim wyglądem polano drewna. Wigilia w naszym domu to spokojny wieczór pełen anegdot opowiadanych przez dziadków.

Z kolei poranek 25 grudnia jest, jak myślę, najlepszym momentem dla wszystkich dzieci na świecie i dorosłych zresztą też – wtedy otrzymujemy prezenty! Bardzo lubię patrzeć w oczy moich bliskich i dostrzegać w nich prawdziwą radość. Resztę dnia spędzam z członkami rodziny, którzy akurat są u nas w domu. Oprócz tego spotykam się z rodziną mojej mamy i rodziną mojego taty. Cieszę się, że mogę zobaczyć się ze wszystkimi moimi kuzynkami i kuzynami – to naprawdę niezwykły czas dzielenia się sobą z innymi.

Z obiema rodzinami organizujemy też wspólnie zabawę w Sekretnego Mikołaja. Polega ona na tym, że każdy musi ofiarować wylosowanej przez siebie osobie prezent w taki sposób, aby obdarowywany nie dowiedział się, kto przygotował upominek. Prezentem jest najczęściej poświecenie uwagi wylosowanej osobie lub zrobienie jej drobnego żartu. Corocznie ta tradycja jest dla nas źródłem świetnej zabawy i uśmiechu.

Zwyczajem, który w czasie Świąt kultywuje rodzina mojej mamy jest jedzenie ślimaków z masłem czosnkowym, przygotowanych kilka miesięcy wcześniej. Każdego roku, w marcu i kwietniu, zbieramy młode winniczki, które żyją w naszym ogrodzie. Następnie moczymy je całe w wodzie z czerwonym winem i gotujemy. Po ostygnięciu i osuszeniu wyciągamy ślimaki z ich muszli i wkładamy do zamrażalki. Dzień przed Bożym Narodzeniem rozmrażamy je i wkładamy ponownie do ich muszli, dodając masło czosnkowe własnej roboty. Potem smakujemy!

Podsumowując, moje Święta to wiele spotkań i mnóstwo jedzenia. Ale w tym wszystkim najważniejszą rzeczą jest dla mnie to, że mogę dzielić się z najbliższymi miłością i uśmiechem.

Juliette Jamin

Europejski Korpus Solidarności