Projekty

Pan Janusz Zielniewicz, uczestnik zajęć w Dziennym Domu „Senior Wigor” oraz Romain Gauvreau, wolontariusz Europejskiego Korpusu Solidarności, wspólnymi siłami przetłumaczyli na język angielski i francuski autorski wiersz pana Janusza pod tytułem „SERCE – PAMIĘĆ”. Wiersz powstał w Dzień Zaduszny bieżącego roku i stanowi wyraz uczuć i myśli człowieka wspominającego bliskich, którzy odeszli już do wieczności.

Autor wiersza, pan Janusz Zielniewicz, urodził się w Poznaniu, ale obecnie mieszka w Swarzędzu.
Od ponad dwóch lat uczestniczy w zajęciach odbywających się w Dziennym Domu "Senior Wigor".
Niedawno został laureatem konkursu literackiego pt. "Promień słońca".
Poniżej prezentujemy trzy wersje językowe utworu pana Janusza.

SERCE - PAMIĘĆ

Jest serce, które bije dla Ciebie.
Jest serce, które słucha Ciebie.
Jest serce, które mówi o Tobie.
Jest serce, którym gardzi człowiek.
Nie o tym mi myśleć dzisiaj.
Nie o tym mi słuchać też.
Dziś chcę dać siebie zmarłym,
aby pamięć po nich pozostała.
Nie po to nasze życie, aby wypróbować jego smak.
Nie po to nasza przyjaźń, by na próbę ją wystawiać.
Nie po to nasza miłość, aby ją w nicość obracać.
Dziś jest ta chwila, która musi wiecznie trwać
i w wieczność móc odziewać twarz.

HEART - MEMORY

There is a heart that beats for you.
There is a heart that listens to you.
There is a heart that speaks of you.
There is a heart that man despises.
That's not what I'm thinking about today.
That's not what I'm going to hear about either.
Today I want to give myself to the dead,
so that the memory remains after them.
This is not why our lives are to be put to the test.
It's not for our friendship to be underestimated.
It is not for our love to turn it into nothingness.
Today is the moment that must last forever
and to be able to clothe the face in eternity.

COEUR - MÉMOIRE

Il y a un cœur qui bat pour toi.
Il y a un cœur qui t’écoute.
Il y a un cœur qui parle de toi.
Il y a un cœur que l’homme méprise.
Ce n’est pas ce à quoi je pense aujourd’hui.
Ce n’est pas ce dont je vais entendre parler non plus.
Aujourd’hui, je veux me donner aux morts,
pour que la mémoire reste après eux.
Ce n’est pas à nos vies d’être mises à l’épreuve.
Ce n’est pas pour que notre amitié soit sous-estimée.
Ce n’est pas à notre amour de le transformer en néant.
Aujourd’hui est le moment qui doit durer éternellement
et de pouvoir habiller le visage dans l’éternité.